Thomas Bogaert
Beeldend kunstenaar Thomas Bogaert nam deel aan Coup de Ville 2013 en zal ook deelnemen aan Coup de Ville 2024. Deze tekst verscheen in de tentoonstellingscatalogus van 2013.
Thomas Bogaert wandelt door de wereld, hij kijkt om zich heen en zoomt met de filmcamera in op het alledaagse leven. “Je kunt stellen dat ik een voyeur ben”, beweert hij, maar ongetwijfeld in dezelfde geest als de Britse auteur Dylan Thomas die ‘het gewone’ als buitengewoon ervoer. Of, in de compacte woorden van socioloog Pierre Bourdieu: “Niets is moeilijker dan de werkelijkheid in haar banaliteit voelbaar te maken. Het alledaagse onalledaags maken, het dusdanig brengen dat zichtbaar wordt hoe onalledaags het wel is.”
Bogaert heeft een voorkeur voor de Super 8-camera, omdat hij houdt van de onscherpte en het kleurenpalet dat de nostalgie van de jaren zeventig oproept. De dure opnamen dwingen hem om spaarzaam en uiterst geconcentreerd te werken. Vervolgens intensifieert hij de tijdsbeleving en de kijkervaring, met vaak een hectisch filmwerk als resultaat. Anderzijds kapselt hij de troebele film stills (allemaal stukjes tijd) in door ze te overgieten met hars. Het stilstaande beeld wordt een object, een soort schilderij, een tijdscapsule.
‘The Traveler’ is splinternieuw. Toen hij logeerde in Berlijn, filmde de kunstenaar zichzelf terwijl hij naar een reisbureau stapt op de Karl-Marx-Allee. Het is een symbolische locatie in het voormalige Oost-Duitsland, waar alleen kon gedroomd worden van verre reizen. Op twee schermen naast elkaar is hetzelfde beeldmateriaal te zien, maar met een tijdsverschil. Als de kunstenaar, een anonieme rugfiguur, op het ene scherm de deur opent, is hij op het andere scherm nog onderweg. Het is een eeuwigdurende wandeling. De dubbelprojectie heeft iets van een mantra, waar je wat triestig van wordt omdat dromen en verlangens niet worden ingelost. Op een bepaald moment flikkert zijn gouden oorbel in het zonlicht, een kortstondige schittering van glamour waar hij graag mee flirt. Een tweede werk in deze tentoonstelling is de verwerking van een paardenrace op de opzwepende muziek van Daevid Allen. Het idee van de ‘loop’ staat ook hier centraal; er is geen eindmeet of finish, alleen een oneindige beweging die met wisselende camerastandpunten en verschillende beeldkadrages vorm krijgt.