Jessie Brennan

Jessie Brennan realiseert grafiek en (grootschalige) tekeningen, die slechts via geduld en met een grote arbeidsintensiviteit tot stand komen. Als observator van een omgeving neemt ze een klinisch-afstandelijke positie in: sociaal-historisch onderzoek, persoonlijke ervaringen, herinneringen, folklore, mythen en de uitwisseling van lokale verhalen tussen haarzelf en bewoners voeden het uiteindelijke resultaat. Een van haar sleutelwerken, The Cut uit 2011, toont ze in een nieuw verband. De vijf meter lange panoramische tekening verbeeldt de geografie, het leven en verleden van The Hackney Cut, een kanaal in Oost-Londen dat onder meer door de aanleg van de Olympische site radicale veranderingen onderging. Uiterst gedetailleerd construeert ze reële en imaginaire scènes, waarin verschillende kijkstandpunten en grootteordes naadloos in elkaar overgaan. De grijze, hybride wereld die weifelt tussen stilleven en landschap wordt bevolkt door minuscule figuurtjes. Een detail uit de tekening verbindt ze met een negentiende-eeuwse slede uit een lokale collectie. De combinatie van haar tekening met de – architecturaal eclectische – locatie en de slede roepen nieuwe associaties op die aansluiten bij haar bevraging van de identiteit en geaardheid van een plaats en haar bewoners.

Als antwoord op de ondertitel van de tentoonstelling, ‘Attracted by another level’, raakte ze tijdens haar prospectie gefascineerd door luchters en plafonddecoraties in de voormalige woning van kunstenaar Jan Buytaert. Wanneer ze als kind verveeld raakte, draaide ze, liggend op een sofa, haar hoofd vaak ondersteboven waardoor zoldering en vloer omkeerden en een nieuwe, fascinerende ruimte ontstond. De ruimte die Brennan met potlood minutieus in inversie had weergegeven, leek een bevreemdend theaterdecor met doorkijken, een spiegel en een van rijkelijke moulures voorziene lichtsculptuur. Na het lezen van Margaret Wertheims The Pearly Gates of Cyberspace*, interpreteerde de kunstenares de ruimte, met reminiscenties aan de overleden bewoner, vanuit het middeleeuwse dualisme waarin het fysieke en het immateriële een omgeving begeesteren. Op deze manier werd de tekenkunst geassocieerd met aan- en afwezigheid: een middel om iets vast te houden, te herinneren en verbeelden – wat de grondvesten zijn van Jessie Brennans oeuvre.

*Margaret Wertheim, The Pearly Gates of Cyberspace: A History of Space from Dante to the Internet, Doubleday, 1999.

‍