Greet Van Autgaerden

De picturale ontwikkeling van Greet Van Autgaerden is vertrokken van het primaire bouwen, zoals het construeren van kampen. “Wat herinnert u zich van de kampen die u als kind bouwde?”, vroeg de kunstenares aan een groot aantal mensen. Zo begon een onderzoek naar de oorsprong van het bouwen, de nood tot beschutting en de relatie tussen natuur en cultuur. Grote schilderijen en tekeningen verwijzen niet langer naar specifieke kampen. De realiteit wordt abstracter en het kleurgebruik geeft haar schilderkunst een opmerkelijke vitaliteit.

In het voormalig herenhuis van de Sint-Niklase textielbaron Edmond Meert – momenteel de Salons voor Schone Kunsten – speelt Greet Van Autgaerden in op de traditie van de wandtapijtkunst. Een schilderij van vijf bij twee meter, nagenoeg de lengte van de kamer, staat diagonaal opgesteld tegen een constructie in de ruimte. De voorstelling is geïnspireerd op de vegetatieve elementen van het textiel dat de kamerwanden bekleedt. Gaat ze op zoek naar de wortels van de cultuur? “Als je mijn werk in die zin interpreteert, zoek ik inderdaad naar de wortels van de cultuur”, beaamt ze. “Mensen maken een bouwsel, een huis in dit geval, om de natuur vervolgens artificieel binnen te halen via decoratieve elementen of schilderijen. Ik beeld ook letterlijk een wortelstelsel af, vergelijkbaar met een omgevallen boom die ik eerder realiseerde. Hierdoor ontstaat een spel van omkeringen tussen binnen en buiten, boven en onder, de voorkant en de achterkant. Zo tref je het hout van de vloer boven in het schilderij aan.” Een tweede deel bestaat uit een grote tekening, refererend naar de techniek van de tapijtweefkunst: de achterkant van de voorstelling op het schilderij. Wevers werkten met de achterkant van het tapijt naar zich toe. De voorzijde zagen ze in spiegels. De tekening vormt een hellend vlak tussen de muur en de grond. De presentatie wijkt voor het eerst uit naar de ruimte en wordt een onderdeel van het werk.

‍