Katinka Bock

Katinka Bock streeft in haar sculpturen en installaties naar formele eenvoud en gebruikt daarom steeds een minimum aan middelen. Haar kunst is lowtech en zoekt een dialoog met de karakteristieken van een gegeven ruimte en de geschiedenis ervan.

Bock realiseert de installatie Aussicht zu zweit in een leeggemaakt vertrek dat voorheen fungeerde als textielwerkplaats in de tuin van een herenuis. De vroegere werkgevers, die tegelijk de bewoners van het pand waren, hielden zich vaak in de tuin op. Daarom waren de ramen van de werkplaats weliswaar lichtdoorlatend, maar gebruikten de eigenaars mat reliëfglas om inkijk in de tuin te voorkomen. Deze ingreep verhinderde dus het eventuele voyeurisme van de werknemers en garandeerde, eenvoudig maar efficiënt, de privacy van de eigenaars.

In Aussicht zu zweit verving Katinka Bock twee ruiten van de centrale vensterpartij door transparant glas. Daarmee maakte ze de optische scheiding tussen beide locaties ongedaan. In de visuele relaties die de kunstenares ontwikkelde, voegde ze een spiegel toe, die aan de interieurzijde een halve meter voor het ene 'geopende' raam hing. Door de spiegelende kant naar de tuin te keren werd de toeschouwer met zichzelf geconfronteerd. Naar de traditie van de minimalistische kunst vestigde Bock de aandacht op de parameters van afstand, verhouding, volume, textuur en lichtregulatie. Via de positionering van de toeschouwer in ruimte en tijd beoogde ze een reflectie over het menselijke Zelf.

Een tweede component die de kunstenares aan haar installatie toevoegde, was een stalen U-profiel dat op ongeveer twee meter hoogte over de breedte van de ruimte was bevestigd. Van het pleister dat op de stang werd aangebracht, lagen de overtollige druipresten op de vloer, zoals vogels hun uitwerpselen achterlaten op de grond. Twee dwarse houten panelen persten stukken textiel en gedroogde bloemen samen. De kunstenares condenseerde de natuur van het exterieur en de textielproductie die binnenin plaatsvond tot een stilleven. Met het stuk Belgische graniet dat een van de panelen onderaan fixeerde, verwees Bock naar de lokale traditie van huisnijverheid.

‍