K1 en K2 is het etalageproject van WARP en onze buren, het kunstenaarskoppel Edith Ronse & Michaël Pycke in de Apostelstraat 14 en 20 in Sint-Niklaas. In 2017 startte dit initiatief om extra presentatiemogelijkheden te creëren voor (opkomende) beeldende kunstenaars. Voor 2025 werd Saraya Richter aangesteld als coördinator.
Julie Pattyn (K1: Apostelstraat 20)
Wie ben ik? En welk beeld van mezelf wil ik nalaten aan de wereld? Deze vragen stelde Julie Pattyn zichzelf toen ze zwanger was van haar dochter Nana. Het resultaat was een radicale carrièreswitch. Na 14 jaar nam ze afscheid van haar job in de bakkerij en keerde ze terug naar haar eerste liefde, de kunst. Ondanks haar achtergrond in de schilderkunst koos ze ervoor om het kneden van deeg om te ruilen voor het kneden van klei. En daarnaast werkt ze ook nog deeltijds in de zorg.
Julie creëert haar beelden op een intuïtieve manier. Er is geen vooropgesteld plan en haar belangrijkste gereedschappen zijn hierbij steeds haar handen en emoties. Hierdoor is elk beeld een uniek stuk. Ze zijn minimalistisch vormgegeven en symboliseren haar zoektocht naar meer verbinding met zichzelf en haar omgeving. Verbinding is voor Julie iets cyclisch dat hoort bij onze levensloop. Zo zijn we als foetus verbonden door onze navelstreng en van zodra we zijn geboren, wordt deze verbinding doorgeknipt. Alles wat daarop volgt, is een afwisseling van aantrekken en afstoten.
In de K1 etalage van WARP toont Julie haar werk voor het eerst aan het grote publiek. Het is duidelijk dat ze zichzelf niet meer de vraag stelt ‘Wie ben ik?’, maar ons laat weten ‘Hier ben ik!’.
Sien Godderis (K2: Apostelstraat 14)
Herstemd Mankement
Als erfgoedspecialiste ziet Sien Godderis vaak de binnen- en de achterkant van uiteenlopende dingen. En zo leeft ze bijna dagelijks tussen schade, mankementen en littekens. Zelfs bij dingen van uitzonderlijke schoonheid die perfect ogen, ontdekt ze allerlei onvolmaaktheden. Dingen zijn zoals mensen, stelt ze vast. Ook onze ervaringen laten sporen na en kneden onze identiteit.
Soms, wanneer iets kapotgaat of breekt, voelt Sien zich opgelucht. Elke breuk of mankement is een toeval dat nieuwe mogelijkheden schenkt. Iets wat dof is, krijgt na verloop van tijd een eigen patine en glans. Met resten en fragmenten puzzelt ze een nieuwe harmonie in elkaar waardoor er een nieuw evenwicht, rust, stabiliteit of doorleefde schoonheid ontstaat. Wat Sien van voorwerpen leert, trekt ze dus ook door in haar leven en kunst. Misschien kan dat samengevat worden als: ‘moeite doen om - zelfs al is het met haken en ogen, alles wat je koestert samen te houden’.
Zolang er een kracht bestaat die alles bijeenhoudt en het nietigste weet te bezielen, hoeft niks afgeschreven te worden.
Foto's: Creeping Mac Kroki
.svg)
