Michaël Borremans

Van de grafiek evolueert Michaël Borremans rond 1995 naar de teken- en schilderkunst toe. Zijn carrière neemt vanaf dan een hoge vlucht. Borremans' kunstwerken zijn figuratief, bezitten een geraffineerde techniek en vertrekken veelal van found footage uit films, kranten, magazines of het internet. Sinds enkele jaren realiseert de kunstenaar ook kortfilms, gebruikmakend van de traditionele pellicule.

The feeding (2006) is een naar dvd getransformeerde 35 mm-film die in loop wordt afgespeeld. In de tentoonstelling werd de film gecombineerd met olieverfschetsen, zoals Add and remove, die er inhoudelijk nauw mee samenhangen. De sfeer in het oeuvre van Borremans wordt vaak omschreven als bevreemdend, mysterieus of enigmatisch. Zijn grote bewondering voor schilderijen, met de goochelkunst als onderwerp, van oude meesters zoals Georges de La Tour of Jean-Baptiste Siméon Chardin, lag daar mee aan de basis van. Wat deze kunstwerken met elkaar verbond, was de fascinatie voor het goochelen en het (oog)bedrog. Hierdoor werd de illusie gewekt dat dingen verdwijnen en verschijnen of dat de natuurwetten overstegen worden. Bij dergelijke handelingen is het steeds de bedoeling dat voor de toeschouwers onduidelijk blijft hoe een bepaald effect tot stand komt. In The feeding zijn eveneens diverse elementen weggelaten of getransformeerd ten opzichte van het originele beeld.

Het oorspronkelijke vertrekpunt was een foto waarin zwarten hun blanke meesters bedienen tijdens een maaltijd. De secundaire gegevens uit het originele beeld, de zwarte bedienden en de tafel, zijn door het wegfilteren van de blanken het enige onderwerp geworden. Er is ternauwerdood sprake van een handelingsverloop. Alle aandacht gaat naar de tafel waarrond zich een ritueel afspeelt en die lijkt te zweven in de ruimte. Die tafel, een simpel huisraad, verandert in een podium waarop zich een absurd theaterstuk afspeelt. Borremans' keuze voor deze film en de olieverfschilderijen was ingegeven door de woning uit de nieuwe zakelijkheid waarin de werken gepresenteerd werden. De architectuur voorzag er in een duidelijke scheiding tussen werk- en leefruimten voor het personeel en de bewoners zelf.

‍