Rashanna Rashied-Walker
° USA
leeft en werkt in New York — USA
Rashanna Rashied-Walker nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.
De Afro-Amerikaanse kunstenares Rashanna Rashied-Walker beweegt in haar werk langsheen een ragfijne lijn van niet-meer en nog- niet. Ze brengt geen nostalgie, maar creëert aandacht voor een moment en dat met een schaal in ruimte en tijd die fluctueert tussen
het allerkleinste en het overweldigend grote. Het bindmiddel zijn haar eigen ervaringen en de natuur.
Sinds mensenheugenis is er in het Westen een strijd aan de gang tussen een denken dat focust op gelijkenis en een denken dat inzoomt op het verschil en het eigene van elk ding. De strakke categorieën die het eerste met zich meebrengt, maken het ons mogelijk om te ordenen en te voorspellen, maar zelden beantwoorden ze de flux van de aandachtige ervaring. In vele gevallen ontbreekt het zelfs aan voldoende empirische informatie om tot een generalisering te komen. De Hongaarse componist Györgi Ligeti verwijst naar die fundamentele tegenstelling in zijn compositie Clocks and Clouds (1972), waarbij de klokken verwijzen naar de mogelijkheid tot meten
en de wolken staan voor het ondefinieerbare. We kunnen de tijd wel meten, maar dat is nog iets anders dan die te ervaren.
Rashanna Rashied-Walker beweegt zich tussen die twee benaderingen. Met kleine ingrepen, zoals krijttekeningen of beschreven briefjes, creëert ze sporen die ons naar eerdere of denkbare belevingen voeren. Vele gebeurtenissen, hoe uiterst nietig ook, zijn eenmalig en zullen nooit meer plaatsvinden. Dat zou kunnen leiden tot frustratie en isolement, maar Rashied- Walker nodigt net uit tot empathie en stimuleert de toeschouwer om zelf tot een bewuste ervaring te komen. Het moment kan niet gevat worden, maar er kan wel poëtisch naar worden verwezen – zonder het daarmee helemaal vast te willen leggen. Je eigen (re)constructie legt een link tussen jou, de wereld en de kunstenares. Voor Coup de Ville gaat ze onder andere aan de slag met een hyperpersoonlijk, maar net daarom ook steeds aan het universele appellerende instrument: haar stem.