New Sculpture Department

Kasper de Vos [BE], Sven Boel [BE], Thomas Lesaffre [BE], Marc Barreda [US], Lorenzo Quintanilla [NL], Kees Boevé [NL]

New Sculpture Department nam deel aan Coup de Ville 2013. Deze tekst verscheen in de catalogus.

Het variabele collectief New Sculpture Department (NSD) ontstond in 2011 door de ontmoeting van Kees Boevé en Lorenzo Quintanilla op de Gerrit Rietveld Academie te Amsterdam. Beiden besloten zich toen te specialiseren in keramiek niet uit overtuiging voor dit specifieke medium, maar door het ontbreken van een afdeling sculptuur. Het feit dat een kunstwerk niet méér dan een goed idee hoeft te zijn, met een technisch middelmatige uitwerking, streek Boevé en Quintanilla tegen de haren in. Als ‘schaduwdepartement’ binnen deze opleiding stelden ze hun eigen curriculum samen om tot een beter inzicht te komen van de sculptuurgeschiedenis, materiaalkennis, constructiemethoden... Daarom wil NSD staan voor goed gemaakt werk, met een degelijk theoretisch onderzoek van het concept. Na hun opleiding zochten ze hun weg verder in de beeldhouwkunst, als collectief staan ze open voor samenwerking met anderen. Al naargelang het project of de situatie werken ze samen met kunstenaars uit verschillende achtergronden, disciplines en nationaliteiten. Voor deze gelegenheid werken ze samen met de Belgische kunstenaars Sven Boel en Kasper De Vos. Er wordt samengewerkt onder één vlag, zonder een individu uit te lichten. Daarnaast manifesteren ze zich eveneens als individuele kunstenaars waarin een eigen oeuvre ontwikkeld wordt.

Geïnspireerd door een gefacetteerde achtergevel – oorspronkelijk een schooltje, maar nu een woonhuis met een groepspraktijk van kinesisten – richt het New Sculpture Department zich op een Vlaams architecturaal fenomeen: de koterij. Het betreft de organische uitdeining van extra bouwvolumes aan de achterzijde van woningen die bestaat uit stapelkoten, schuurtjes, (dieren)hokken, werkruimten en aanverwante constructies. Tegenwoordig kent deze bouwmentaliteit haar navolging en variant in een gamma van (gestandaardiseerde) hobbyserres, veranda’s, pergola’s, tuinhuizen of priëlen. Op het vlak van woningbouw en ruimtelijke ordening blijkt een markant verschil te bestaan tussen naburige woonmilieus als Vlaanderen en Nederland. In haar originele masterscriptie uit 2012 polariseert architect Sanne Geldof dit verschil zelfs als ‘exotisch’ versus ‘geordend’. De aloude Griekse culturele tegenstelling ‘apollinisch’ (maat, orde, rationaliteit) en ‘dionysisch’ (overmaat, wanorde , irrationaliteit) ligt hiermee eveneens voor het grijpen. Alleszins wil het cliché dat in de ‘Zuidelijke Nederlanden’ een impulsieve zelfbouwcultuur heerst, waar iedereen zijn eigen paleis bijeen bricoleert een verlangen waar het New Sculpture Department gul aan toegeeft.