MARC VERSTOCKT

° Lokeren, België 1930

leeft en werkt in Fays en Antwerpen — België

Marc Verstockt nam deel aan Coup de Ville 2010. Deze tekst verscheen in de catalogus.

Al sinds de jaren 1960 werkt Marc Verstockt onvermoeibaar door aan een oeuvre dat zich zowel in de media van de schilder- en tekenkunst als de sculptuur voltrekt. Verstockts voorliefde voor geometrische vormen komt er telkens prominent in naar voren: zijn werken, ook al hebben ze zich mettertijd onder andere stijlen getoond (lyrische abstractie, constructivisme, minimalisme), koesteren blijvend de fascinatie voor elementaire figuren zoals de cirkel, het vierkant en de driehoek.

Een belangrijke aanleiding om Marc Verstockt uit te nodigen voor Coup de Ville was het verdwijnen van zijn 18 meter hoge sculptuur Het signaal uit 1972. Het strakke monument in corsenstaal bevond zich bij de toegang tot Sint-Niklaas, langs de afrit van de autosnelweg ter hoogte van het Waasland Shopping Center. Bij de uitbreiding van het koopcentrum in 2004 werd de sculptuur verwijderd en vervangen door een hoge reclamezuil. Niemand weet echter waar Het signaal naartoe werd gebracht en hoe het beeld precies verdween. Ook de kunstenaar werd nooit officieel van de verwijdering op de hoogte gebracht. Zo werd jammer genoeg wel het enige kunstwerk in Sint-Niklaas van de kaart geveegd dat in grote overzichten over de Belgische kunst vermeld staat. Een sculptuur, die decennialang niet alleen bij naam maar ook visueel een signaal was, blijft nu enkel achter in het collectieve geheugen. Via de schrijfwedstrijd Without a trace wilde vzw WARP aan dit gegeven aandacht besteden en werden jongeren uitgenodigd om een verhaal te schrijven over het spoorloze beeld.

Als minimale compensatie en om zijn belang voor de nationale kunstgeschiedenis te benadrukken, wordt in de tentoonstellingszaal Zwijgershoek een typische sculptuur van Verstockt gepresenteerd. Het is een vloergebonden constructie, bestaande uit geometrische en witte L-vormige volumes die tegen elkaar aanleunen. De seriële opbouw lijkt het werk in de oneindigheid te doen uitlopen en zorgt voor de visuele verbinding tussen de andere twee expositieruimtes.