Mairead O’ hEocha

° Ierland

leeft en werkt in Dublin — Ierland

Mairead O’ hEocha nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.

Liefde op het eerste zicht bestaat, een Stendahl-effect is overdreven, maar toen ik voor het eerst de schilderijen van Mairead O’hEocha zag, raakte ik erdoor bedweld. Ze realiseert olieverfschilderijen van klein formaat waarin ze onderwerp, vorm, borstelvoering en kleurgebruik met elkaar doet samenleven. De hele grammatica van wat schilderen kan zijn, komt op je af. En dit gelukkig niet als een belerende les, daarvoor zijn haar werken én haar per- soonlijkheid te ontpretentieus. Tegengesteld aan een gigantisch orchestraal apparaat, zijn haar schilderijen, beeldend gezien, de evenknie van kamermuziek in al zijn finesse.

Na het opsplitsen van haar leven tussen Ierland en de UK, vestigt Mairead O’hEocha zich vanaf 2004 in Dublin, maar deelt haar tijd toch weer op met regelmatige reizen naar Wexford. Zo leert ze via de snelweg het zuidoostelijke semi-rurale deel van Ierland begrijpen. De
felle economische groei, The Celtic Tiger, heeft voor een soort van nationale gentrification gezorgd, maar ook voor terugval met economische bijna-dood-ervaringen, défaitisme, heropflakkeringen en de vaststelling dat Ieren een grote mentale veerkracht hebben. De sluier van de geglobaliseerde wereld over haar land doet de kunstenares - links en rechts langs de autoweg tussen Dublin en Wexford, nadenken over wat universeel is en wat uniek. Ze stelt vast dat het ‘lokale’ gaandeweg tot iets abstracts uitgegroeid is. Men kan haar landschappen en stadszichten lezen als een parodie op het sublieme. Ze vormen een tegenstelling aan de 18-de eeuwse veduta-schilderijen die met verbluffende perspectieven en gierende vluchtlijnen de grootsheid van een plek nastreven. O’hEocha is eerder een picturale democraat en borstelt ook datgene wat meestal weggelaten wordt in toeristische gidsen.

Sinds een tweetal jaar ontwikkelde de kunstenares eveneens stillevens. De naam James Ensor ontspringt daarbij regelmatig aan haar lippen. Ze deelt zijn zuiver picturale belang- stelling en koloristisch vertrekpunt. Maar ook de narratieve elementen, bijna middeleeuwse drolerieën, binnen een stilleven waarmee telkens een intimistische microkosmos opgebouwd wordt. Mairead heeft, wars van de eisen van de kunstmarkt, een onthaaste productie. Voor Coup de Ville realiseert ze twee nieuwe schilderijen en worden we de esthetische deelgenoten van ongeveer twee maanden uit haar leven.