Katerina Undo

° Griekenland 1977

leeft en werkt in Athene en Brussel

Katrina Undo nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.

Katerina Undo is audiovisueel kunstenares, performer en bespeelt een van de vroegste elektronische instrumenten, de theremin. In 2014 realiseert ze ‘Creatures Cluster’dat bestaat uit organismen die opgebouwd zijn uit miniatuur-robots en autonoom leven. Via zonnecellen krijgen ze energie waardoor ze kleine bewegingen maken en zachte geluiden produceren. De Creatures werden ontwikkeld aan de hand van twee eenvoudige analoge elektronische circuits die geïnspireerd zijn op het zenuwstelsel van levende organismen. De visuele en auditieve aard van de interacties verwijzen naar de werking van het zenuwstelsel, maar ook naar systemen van sociale interactie en samenwerking.

Bij de eindtentoonstelling ‘Red Dawn’ van het HISK in 2014 presenteert Undo in Gent voor het eerst een akoestisch werk waarbij men via een ijzeren staafje tussen de tanden een stem hoort - die van Antonin Artaud (1896-1948). Als avantgardistisch theatermaker wilde hij terugkeren naar het mysteriespel om de oerangsten en primaire driften van de mens zichtbaar te maken. Artaud is geobsedeerd door lichamelijkheid. Die doet hem echter walgen en drijft er hem toe zich van het lichaam te willen bevrijden. Met W/hole Expansion breidt Katerina Undo de complexiteit van haar systemen verder uit en in een brief schrijft ze het volgende:

W/hole Expansion is a Mental Electricity Short/circuiting Experiment, inspired by the paradox characterizing the work and the persona of Antonin Artaud, in resonance with his impalpable concept of the Body without Organs.

Dear Other,

Given that:

1. There is no Truth in Art, and

2. All writing is pigshit,

I’m writing you the whole truth and nothing but the truth concerning the work:

W/HOLE Expansion
“The machine of being, or drawing to be looked at sideways”

Everyone will tell you that I am a schizophrenic megalomaniac. That is correct.
It is normal to expect from a person like me a work referring to the self, to myself.

Everyone will also tell you that I am obsessed with the occult and Antonin Artaud.
That is also correct. Artaud is my vehicle in a transition from the absolute to the subjectile. Overwhelming my every single mental atom with transformations of desire.

For I imagine that such is the desire of the other. Desiring machines, machines of being...
You like the thoughts I think. Don’t you?
When Artaud’s mental electricity electrocuted my mind, this work occurred.

Sincerely yours, Katerina Undo