JORIS GHEKIERE

° België 1955

leeft en werkt in Klein-Willebroek — België

Joris Ghekiere nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.

Figuratieve abstractie en/of een abstracte figuratie is hoe Joris Ghekiere zijn kunstwerken cryptisch omschrijft. Hoewel schilderen domineert in zijn oeuvre, bedient hij zich eveneens van fotografie, installaties of performatieve handelingen – steeds in nauwe relatie met zijn schilderijen. Ghekiere realiseert zowel figuratieve als abstracte voorstellingen en stelt daarbij vragen over mimesis, wat concreet en tastbaar is, en wat behoort tot de vrije verbeelding.

Het monochrome maar gelaagde kleurgebruik en het vaak ongebruikelijke standpunt van zijn onderwerpen eisen van de kijker dat hij de voorstelling en schilderwijze probeert te doorgronden. Vaak isoleert hij motieven, zoomt erop in en schept een ongedefinieerde ruimte. Daardoor ontstaat een nagenoeg introverte beleving van een wereld die in zichzelf gekeerd is. Zijn eigenzinnige kleurenpalet, variërend van vale, gedempte kleuren tot giftige, felle tinten geeft zijn werken een bevreemdende, ietwat buitenaardse uitstraling. Door een procedé van verflaag over verflaag aan te brengen, neemt de verzadiging van de kleur toe en ontstaan glansrijke schilderijen.

In Coup de Ville is Joris Ghekiere aanwezig met één schilderij en een oudere, vandaag uiterst relevante fotoreeks. In beide gevallen heeft de kunstenaar geopteerd voor het rückenansicht: de portrettering van een figuur van de rugzijde bekeken. De romantische kunstenaar Caspar David Friedrich koos voor dat kijkstandpunt in het iconische schilderij ‘Der Wanderer über dem Nebelmeer’ uit 1818. Solitair kijkend naar het overweldigende landschap wil de kunstenaar de gemoedstoestand van de figuur overbrengen. In het schilderij ‘Untitled’ (2008) van Ghekiere staart een vrouw, in rückenansicht, met een kunstig geconstrueerd trouwkapsel in haar eigen schaduw. Opsmuk, ijdelheid en introspectie bepalen de toon van dit schilderij.

Anahita, Erik, Josiane, Nasser, Sonam en Seljko zijn de namen van de geportretteerden en tegelijk de titels van de fotoreeks die Joris Ghekiere met Johan Luyckx ontwikkelde. Migratie is geen nieuw fenomeen en deze beelden zijn het resultaat van gesprekken, die al in 2000 gevoerd werden, met enkele tijdelijke bewoners uit een opvangcentrum voor vluchtelingen bij Antwerpen. De individuele reistrajecten, motivatie, desillusies en dromen van deze mensen verwerkte Joris Ghekiere cryptisch met verf en penseel op hun eigen rug. Letterlijk zijn ze betekend en als een symbolische rugzak dragen ze hun verhaal met zich mee. Deze fotoreeks dateert dus al van het jaar 2000, maar verbeeldt empathisch en suggestief problemen die anno 2016 uiterst levendig blijven.