Erik Nerinckx

° België 1972

leeft en werkt in Brussel — België

Erik Nerinckx nam deel aan Coup de Ville 2016. Deze tekst verscheen in de catalogus.

De dagdagelijkse dingen waar we zomaar achteloos aan voorbijgaan, daar heeft de Belgische mediakunstenaar Erik Nerinckx ogen en oren naar. Hij is vooral gefascineerd door ogenschijnlijk vederlichte taferelen in de marge. Sinds enige tijd focust Nerinckx zich op geluid: hoe verklank je geraffineerd en geloofwaardig het kraken van kiezelsteentjes onder de voeten of het daveren van rubberen banden op spekgladde kasseien? Of het koeren van duiven? Twee verschillende locaties worden tijdens Coup de Ville de setting van evenveel geluidswerken van Erik Nerinckx.

In de strakke, langgerekte tuin van bloemenkunstenaar Daniël Ost ervaart de bezoeker via de audio-installatie ‘Thalassa! Thalassa!’ de onstuimige natuurkracht van de zee. De diepe tuin wordt in de lengteas symmetrisch verdeeld door een lange watergeul. Uit het midden van de waterpartij rijst een walvisbot op, alsof het altijd al voorbestemd was om dit geluidswerk te ontvangen. Thalassa is trouwens een zeegodin uit de Griekse mythologie die beschouwd werd als de moeder van alle leven in zee. Aan de kust registreerde Nerinckx het inslaan van de golven op het strand. Om dat te doen, installeerde hij microfoons met telkens anderhalve meter tussenruimte en dat over een lengte van drieëntwintig meter. Met de zestien speakers transformeert de tuin tot een akoestische kamer waar een massieve geluidsmuur, een overdonderend ruisen en een abstracte stroom van klank ons overweldigen. De relatieve beslotenheid van de tuin lijkt door de toevoeging van deze soundscape aan ruimtelijke ervaring te winnen.

Op de zoldering van een achtergebouw bij een groot herenhuis kan men de immersieve geluidsinstallatie ‘Koeren’ ervaren. In de opkamer liggen, staan en hangen objecten die in hun vereenvoudigde vorm doen denken aan een duivenhok. Uit diverse luidsprekers stroomt een dof, rollend geluid dat te herkennen is als het koeren van duiven. De oorspronkelijke meersporige geluidsopname gebeurde in een hok van 2 bij 2 meter. Door spreiding van de rekwisieten en de spatialisering van het geluid in de gekozen ruimte bevindt men zich schijnbaar in een immense volière. De uitgekiende werken van Nerinckx nodigen ons met een minimum aan elementen uit om even te vertoeven in een universum van bijna niets, en vrede te hebben met het verglijden van de tijd door een spel van materialen, klank of licht.

Deze werken kwamen tot stand met de steun van Overtoon, Brussel.