ANNE-MIE VAN KERCKHOVEN
° Antwerpen, België 1951
leeft en werkt in Antwerpen — België
Anne-Mie Van Kerckhoven nam deel aan Coup de Ville 2010. Deze tekst verscheen in de catalogus.
Anne-Mie Van Kerckhoven bouwt sinds de jaren 1980 haar artistieke carrière uit en geldt thans als een van de toonaangevende Belgische kunstenaars met internationale waardering. Het utilitaire misbruik van de vrouwelijke voorstelling in de consumptiemedia onderzoekt en verwerkt ze in uiteenlopende media, van tekeningen tot vituele computersimulaties of ruimtelijke ensceneringen. In ruimere zin handelt haar werk over macht, de consensus die deze teweegbrengt en de wijze waarop de kunst daar een kritische kanttekening kan aan toevoegen of, bij voorkeur, macht compleet kan ondermijnen.
Goldfinger bestaat uit een lpexibox en tekeningen, met als locatie een schoonheidsinstituut. Het titelwerk is gebaseerd op de gelijknamige film van James Bond met de Britse acteur Sean Connery in de hoofdrol. Uit een interview in een glamourmagazine van de jaren 1960 blijkt dat hij er niet voor terugdeinst om een vrouw wat klappen uit te delen, als de bescherming van zijn machtspositie dit vereist. Het macho-imago verwerkt Van Kerckhoven in een verknipt meerlagig beeld met representaties van vrouwen, tekst en reflecterende gedeelten. Zoals vele van haar kunstwerken wordt ook dit werk gedomineerd door de confrontatie tussen ethiek en esthetiek.
Het machiavellistische aspect keert terug in aparte tekeningen met de titel Il principe. Ze compenseren het agressieve beeld van het plexiwerk en bekleden een uitzonderlijke plaats in het oeuvre van de kunstenares door hun graad van abstractie. De tekeningen tonen elk een classificatie van gekleurde cirkels of orbs, waaraan tekst toegevoegd is, en verbeelden een kosmologisch systeem. Orbs zijn kringvormige anomalieën die voorkomen op foto's, maar ze worden binnen een meer esoterische context geïnterpreteerd als energetische deeltjes. Wat Van Kerckhoven interesseert, zijn de factoren geloof en overtuiging die hiermee gepaard gaan. Ze legt daarbij het verband met de ficties, die de massamedia opbouwt, en met de publicitaire strategieën van de cosmetische branche, waarin zaken beloofd worden die niet waargemaakt kunnen worden.