EXPO | EEN ZWEMMER IS EEN RUITER* | 29 MAART - 20 APRIL

Een tentoonstelling met werk van Vanessa Daws, Wesley Meuris en Sylvie De Burie in het kader van het literair festival 'Archipel' en de Paul Snoek-prijs 2019.

* naar het gelijknamige gedicht van Paul Snoek (uit de bundel Hercules, 1960)

Voor Vanessa Daws is zwemmen een onlosmakelijk onderdeel van haar kunstenaarschap. Al zwemmend verkent en bevraagd ze de ruimte wat leidt tot videowerk met filmstills, geluidsopnames, tekeningen, publicaties, objecten en performances. Het gehele proces omschrijft ze als ‘Psycho-swim-o-graphy’: een samentrekking van zwemmen en psychogeografie. Dit laatste begrip verwijst naar het effect van de omgeving op onze emotie en gedragspatronen. Met de ‘psychoswimography’ verschuift Vanessa Daws de betekenis door niet het land, maar het water centraal te stellen. Vanuit een kikvorsperspectief registreert ze met een mini-actiecamera het (vaak stedelijk) landschap dat haar omringt. Door de fish-eyelens wordt de rand van haar werkelijkheid gekromd en ontstaan toevallige focuspunten in de realiteit. Onze waarneming, aandacht en de rol van de openbare ruimte als ontmoetings- of communicatieplek wordt in vraag gesteld. De afgelopen jaren ontstonden kunstprojecten in een grote diversiteit van fluïde omgevingen zoals: de bevroren Pirita Rivier in Estland; het Rideau-kanaal in Canada; de Presidentiële fontein in Bulgarije; de Stille Oceaan nabij Santa Barbara; het M50-Aquaduct bij Dublin en het moeras van het Nationaal Park Ballycroy in Ierland.

In zijn oeuvre vertrekt Wesley Meuris van de wisselwerking tussen architectuur, het menselijk lichaam en het gedrag dat daaruit voortvloeit. Hij stelt vragen bij de gangbare conventies en het automatisme waarmee we met gestandaardiseerde architecturale ruimtes omgaan. Zijn uitgangspunt zijn de basisregels die doorheen de tijd ontstaan zijn omtrent afmetingen, materiaalgebruik, proporties en verdeling van onze leefomgeving. Steeds gaat het om de architecturale esthetisering van vertrouwde alledaagse dingen die desalniettemin inspelen op primaire vitale behoeften. In het geval van zwembaden zijn dat, bijvoorbeeld, ontspanning, hygiëne, privacy, comfort of schaamte. Zo realiseerde hij een reeks prints, tekeningen, maquettes en sculpturen gebaseerd op bouwkundige omgevingen zoals zwembaden en sportterreinen. Uitgaande van rechthoekige vormen met baanaanduidingen brengt hij variaties aan in zowel vormen, kleuren, lijn- en tegelpatronen. Met zijn architecturale modellen beoogt Meuris de betekenis van die constructie en onze werkelijkheid te ontrafelen.

Een natuurdocumentaire op de BBC in 2000 was de aanleiding voor Silvie De Burie om de wijde wereld in te trekken en te leren duiken. ‘My Life Aquatic’ was haar eerste reeks van onderwaterbeelden waarmee ze internationaal opgemerkt werd. De Koraaldriehoek waar ze dook en fotografeerde strekt zich uit over zes landen: Indonesië, de Filippijnen, Maleisië, Papua Nieuw-Guinea, de Salomonseilanden en Oost-Timor. Koraalriffen vormen ware kraamkamers van de wereldzeeën en het krioelt er van het leven en daarmee leveren de koraalriffen, mangroves en zeegrasbedden belangrijke bouwstenen voor voedselketens in en langs de oceanen. Silvie zoomt voornamelijk in op geometrische patronen in die onderwaterwereld. Met haar foto’s wil ze het grote publiek ervan bewust maken dat alle riffen uitsterven wanneer we ondoordacht verder blijven consumeren. Het lijkt erop dat we onze ‘nultijd’ overschrijden. Het is een term uit de duikwereld die slaat op de maximale diepte en de duur die men daar kan doorbrengen zonder in nood te komen wanneer men terug wil keren.

Opening: vrijdag 29 maart om 20u
Open tijdens het Archipel-weekend (30 & 31 maart) tussen 11u en 19u
Nadien open elke vrijdag en zaterdag tussen 14u en 17u of op afspraak.
Meer info via info@warp-art.be.